De zilverberk komt in het grootste deel van Europa voor, hoewel hij in het zuiden zeldzamer is. Deze bomen vormen bossen die "boulaies" worden genoemd. Berk is de pioniersoort van bodems die rijk zijn aan kalksteen. Het is ook de heilige boom van de indianen die zijn schors gebruikten voor de vervaardiging van hun kano's en hun perkamenten. Zilverberk is een snelgroeiende boom.

Hoogte : het kan 25 meter hoog worden.

Schors : wit, glad en glanzend bij jonge individuen, maar neigt te barsten en bruin te worden met de jaren. Er kunnen soms ook enkele zwarte vlekken en spleten verschijnen.

Loof : bladverliezend. De bladeren zijn ongeveer 7 cm lang en driehoekig, dubbel getand en kaal. Jonge twijgen zijn soms bedekt met harsachtige wratten op de bast, wat de naam van deze berkensoort verklaart.

Bloemen : de bloemen van de berk zijn katjes. De mannelijke katjes bevinden zich aan het uiteinde van de twijgen om hun stuifmeel beter te kunnen verspreiden. De mannelijke katjes zijn vanaf de herfst aan de boom aanwezig. Als ze volwassen zijn, zijn ze hangend en kunnen ze tot 10 cm lang worden. De vrouwelijke bloemen zijn ook katjes, kleiner (3 cm) en rechtopstaand.

Vruchten : kleine zaden (samaras) van geelachtig bruin, omgeven door 2 doorschijnende vleugels, die uit de vrouwelijke katjes steken en door de wind worden weggeblazen.

Gebruik : In Scandinavië gebruikt voor de fabricage van meubels. Goed brandhout omdat het snel verbrandt en weinig as achterlaat. Ook gebruikt als sierboom in parken en tuinen.