Het blad van deze esdoorn is het embleem van Canada. Deze boom, afkomstig uit Midden- en Oost-Noord-Amerika, werd in 1753 in Europa geïntroduceerd. Hij kan wel 200 jaar oud worden.

Hoogte: het kan in Noord-Amerika 40 meter hoog worden, maar in Europa niet meer dan 25 meter.

Schors: het breekt af in lange stukken.

Loof: bladverliezend. Bladeren met 3 tot 5 lobben met zwemvliezen die eindigen in een punt en zonder tanden. De onderste lobben zijn vrij klein, terwijl de bovenste groter en dieper ingekerfd zijn. Tijdens de nazomer krijgen de bladeren dramatische tinten, variërend van helder geel tot oranje en paarsrood.

Bloemen: Ze ontwikkelen zich in tuilen (parasol bloeiwijze, waarvan de steeltjes niet starten vanaf hetzelfde punt op de (as) van 5 tot 10 bloemen, geelgroen en zonder bloemblaadjes Bloei vindt plaats in het vroege voorjaar.

Vruchten: disamares (dubbele samaras) met zaden met vleugels van 1 tot 2 cm die in de herfst vallen.

Gebruik: Het hout wordt gewaardeerd bij het maken van kasten voor de vervaardiging van meubels. Het wordt ook gebruikt voor het maken van elektrische gitaarhalzen. Suikeresdoorn is vooral beroemd omdat het sap ervan wordt geconsumeerd als ahornsiroop.